 Keynesiaanse theorie
Hier komen binnenkort vertalingen van deze zoekterm... algemeen groei en conjunctuur - Deze theorie richt zich op de korte termijn in die zin, dat de productiecapaciteit van een land van een gegeven omvang wordt verondersteld. De mate waarin deze capaciteit daadwerkelijk wordt gebruikt bij de productie hangt af van de omvang van de bestedingen. Dit zijn de consumptieve vraag van particulieren en overheid, de investeringsvraag van particulieren en overheid en de vraag uit het buitenland. Schieten de bestedingen te kort dan wordt de aanwezige capaciteit niet volledig bezet, wat zich bij de productiefactor arbeid uit in onderbestedingwerkloosheid of conjuncturele werkloosheid. Door de bestedingen op te voeren kan deze verdwijnen, maar consumenten noch investeerders hebben enige prikkel om hun aankopen te vergroten. Vandaar dat hier een taak voor de overheid ligt om de eigen bestedingen op te voeren en die van de particuliere sector te stimuleren. Tot ver in de jaren zestig is de theorie van Keynes met vrucht toegepast in de westerse geïndustrialiseerde wereld. Ook nu nog is ze van betekenis, al valt de werkelijkheid niet meer uitsluitend met 'Keynes' te vatten. Het eenvoudig opvoeren van de bestedingen doet de werkloosheid niet als sneeuw voor de zon smelten. En ook is het niet zo dat door het temperen van de bestedingen de prijsinflatie automatisch afneemt. De overmatige aandacht voor de vraagzijde van het economisch proces heeft intussen plaats gemaakt voor theorieën die mede de aanbodkant van de economie in de beschouwing betrekken; meer aandacht dus voor de structuur van de productie en de veranderingen daarin. (Schöndorff c.s.). - Zie ook:  begrotingsbeleid Keynesiaanse begrotingspolitiek
|
|
